گنج و رنج

چو دیوانگانیم خفته به گنج

ولی از سفاهت فتاده به رنج

ز فرط جهالت به گودال فقر

فتادیم، نداریم یک نکته سنج

فراری شدیم تا به اقصای غرب

و یا هم خزیدیم به یک‌ جای دنج

شهود و خرد گشته اند منزوی

تو گویی که تقلید داده چلنج

نخستین قدم کشت ما را غرور

فراموش کردیم دگر‌ چار و پنج

به یک روزه قدرت شدیم سرگران

چه دلبسته بودیم به کنج سپنج

ز غفلت ندیدیم دگر میوه ای

که چشمان بسته گزیدیم ترنج

تهران، ۱۸ قوس ۱۴۰۱

+ نوشته شده در دوشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۱ ساعت ۴:۴۷ ب.ظ توسط یوسف اشرفی  |